CEHENNEMDEN KURTULAN FIRKA: EHL-İ SÜNNET VEL-CEMÂ'AT

        Peygamber Efendimiz aleyhisselâtü vesselam yirmi üç sene İslam dinini  tebliğ edip yaydılar.
Hicretin on birinci senesinde, ahireti teşrif buyurdular. Sonra, Ebû Bekr-i Sıddık (Radıyallahû anh) halife oldu ve Hulefâ-i Râşidîn devri başladı.
       Hulefâ-i Râşidîn devri, otuz senedir. Bu otuz sene peygamber Efendimiz (s.a.v.) zamanındaki gibi güzel geçti. Bu dört halifeden sonra, Müslümanlar arasında, bid'atler ve yanlış yollar meydana çıkarak, nice kimseler doğru yoldan ayrıldı. Yalnız, Ashâb-ı Kiramın izinde gidenler kurtuldu ki, bunlara ´´Ehl-i sünnet vel cemâat``denir. Doğru yol, yalnız budur. Ehl-i sünnet âlimlerinin gösterdiği yol Peygamber Efendimizin (s.a.v.) ve Ashâb-ı Kirâm'ın gittiği doğru yoldur.
       Ehl-i sünnetin amelde dört mezhebi vardır:

 Birincisi     - Hanefi mezhebi olup, İmam-ı A'zam Ebû Hanîfe Rahmetullahi aleyh mezhebidir.

 İkincisi      - Mâliki mezhebi olup, İmam Mâlik bin Enes Rahmetullahi aley mezhebidir.

 Üçüncüsü    - Şâfi'î mezhebi olup, İmâm Muhammed bin İdrîs Şâfiî Rahmetullahi aleyh mezhebidir.

 Dördüncüsü- Hanbelî mezhebi olup, Ahmed bin Hanbel Rahmetullahi aleyh mezhebidir.

    Bu dört mezhep, i'tikâdca, birbirinden ayrı değildir. Hepsi Ehl-i sünnet mezhebinde olup, inançları, dinlerinin temeli birdir.

  Ehl-i sünnet amelde en büyük imamı: İmâm-ı A'zam Ebû Hanife rahmetullahi aleyh fıkıh bilgilerini topladığı gibi Resûllullah'ın (s.a.v.) Ve Ashâb-ı Kiram'ın (radıyallahu anhüm) bildirdiği i'tikâd, îman bilgilerini de topladı ve yüzlerce talebesine bildirdi. Hz. İmâm-ı A'zam talebesi İmâm Muhammed'in talebelerinden Ebû Bekr Cürcânî ve onun talebelerinden Ebû Nasr İyâd ve onun talebesi Ebû Mansûr Mâtürîdî Hz.'leri İmâm-ı A'zam'dan gelen kelâm bilgilerini kitaba yazdı.
 
 İmâm Mâtürîdî ile Ebû-l Hasen Eş'arî Hazretleri, Ehl-i Sünnetin i'tikâdde mezheb imamlarıdır. Resûlullah (s.a.v.)in medih buyurduğu İslâm âlimleri ve binlerceevliyanın hepsi bildiriyor ki; Cehennemden kurtulacağı müjdelenen tek fırka, Ehl-i sünnet vel-cemâ'attir. (A.Cevdet Paşa, Malumat-ı Nafia)

DAVUL VE MANİ

DAVUL VE MANİ

Ramazan davulu eski ramazanlardan kalma bir geleneğimizdir. Sahurun başlangıcı davulla haber verilir, insanlar sahura davul sesiyle kalkarlar. Davul sesi ramazana özgü renklerden biridir. Davulla birlikte mani söylenmesi de bir başka güzelliktir. İşte bu manilerden birkaçı:

"Besmeleyle çıktım yola 

Selam verdim sağa sola 

A benim devletlü beyim 

Vakt-i şerif hayır ola ."

"Bize geldik, size geldik

İnci mercan dize geldik 

Başlar tacı iki gözüm

Arz eyledik dize geldik ."

"Davulcu kapıya geldi 

Cümlenize selâm verdi

Darılmayın iki gözüm 

Bahşiş istemeye gedi."

 "Bu aya sultan ay derler

kaymak ile baldan yerler

Ezelden âdet kılınmış 

Davula bahşiş verirler."

"Duvardan kedi atladı

Bekçinin ödü patladı 

Merak etme bekçi baba 

Bey kesesini yokladı."

BİLMEDİĞİNE ''BİLMİYORUM'' DEMENİN LÜZUMU

    BİLMEDİĞİ BİR KONUYA ''BİLMİYORUM''DEMEK   

       Fetvâ vermeye en hevesli olan, ilmi en az olandır.
       
      Fetva vermekten en fazla korkan en takvâlı olandır.

     Resûlullah Efendimiz'e (s.a.v.) yeryüzünün en hayırlı  ve en şerli şeyleri sorulduğu vakit "Bilmiyorum." buyurdular.  Cebrail aleyhisselam indi ve ona sordu , o da "Bilmiyorum." buyurdu.
      Allâh'ü Teâlâ bildirdi ki :
"En hayırlı yer mescidler,en şerli yerlerde sokaklar,çarşılardır."
  
  Ashâb-ı Kirâm dört şeyi üzerlerine almamaya çalışırlardı:

  İmamlık,vasiyet,emânet ve fetvâ.

  Ashâb-ı Kirâm ve Tâbi'în beş şeyle meşgûl olurlardı:

           1- Kur'ânı  Kerim'i okumak

          

          2- Mescidleri imar etmek

          3- Alllâh'ü Teâlâ'yı zikretmek

         4- Ma'rufu (iyiliği) emretmek

         5- Münker (kötülük)den nehyetmek

Zira onlar Resûlullah Efendimiz(s.a.v.)' in şu Hadis'î şerifini işitmişlerdi:

''Ademoğlunun bütün sözleri, aleyhinedir.
          
            Ancak üç şey hâriiç:
     
      1-   Ma'rufü;iyiliği emretmek,
     
     2-    Münker (kötülük)ten nehyetmek ve
    
     3-   Allâh'ü Teâlâ'yı zikretmek."

   Nitekim âyet-i kerime'de şöyle buyurdu (meâlen):
   
  "Onların fısıldaşmalarının çoğunda hayır yoktur. Ancak sadaka vermeyi veya bir ma'ruf işlemeyi veya insanların arasını düzeltmeyi emreden başka .  Ve her kim bunu Alllâh'ın rızasını arayarak yaparsa yarın biz ona büyük bir ecir vereceğiz.    (nisâ süresi, âyet 114) 

     Abdurrahmân bin Ebî  Leylâ şöyle anlattı : "Bu Mescid-i Nebevî de Ashâb-ı  Kiram'dan  yüz yirmi kişiye yetiştim.        
     Onlardan birisine bir mesele sorulduğunda diğer başkasına meseleyi sormasını söylerdi.  Böyle dolaşa dolaşa en sonunda mesele ilk sorulan zâta dönerdi.''
        
       İmrân bin Husayn (r.a.) : 
   
      "Hz. Ömer'e bir mesele sorulsa Bedir Ashâbı'nı toplar ve onlara danışırdı."
    İlim ehli mecbur kalmadıkça konuşmazlardı.